Marskramer-echtpaar in Halsteren en Tholen stopt ermee

Thuis werd de zaak uitvoerig besproken. Met Jacqueline in de eerste plaats. De prangende vraag: wil je met twee jonge kinderen alle vastigheid opgeven? Het gezin Molenaar ging op verkenning. Ze reden via de Beeklaan de kern binnen. ,,Die imposante bomen, dat gaf meteen een goed gevoel.'' Als een soort mystery guest keken ze rond in de winkel van Kees Stoffels, de beoogde locatie voor de vestiging van de toen nog zelfstandige franchisetak Familux van het Marskramerconcern. Stoffels was een begrip in Halsteren. In de winkel werden huishoudelijke artikelen, speelgoed, tuinbouwartikelen en nog duizend- en-één dingen meer verkocht. Ook had Stoffels een loodgietersbedrijf.

Molenaar zag de potentie van de plek, met twee supermarkten in de directe omgeving. Gedegen marktonderzoek en allerhande rekenformules over omzetkansen deden de rest. Het gezin Molenaar besloot te verhuizen naar het onbekende West-Brabant. Ook de kinderen werden over de streep getrokken, met een keihard argument. ,,Papa ging speelgoed verkopen.''

Molenaar besloot de zaak meteen goed aan te pakken. Het magazijn van Stoffels werd bij de winkel getrokken. De winkeloppervlakte nam flink toe, met alle voordelen die daarbij horen. ,,We konden een ruimere collectie kwijt en konden onze artikelen beter presenteren.''

Ook kon met het extra volume de concurrentiestrijd aangegaan worden met Van Geel, de zaak die verderop in de Dorpsstraat een vergelijkbaar assortiment voerde. Nog een leuk detail: net als Stoffels combineerden ze bij Van Geel detailhandel met loodgieterswerk. Met de familie van Geel is in de loop van de jaren overigens een prima relatie ontstaan. Molenaar heeft altijd geloofd in zijn winkel. ,,Een prima vestigingsplek.''

In 1992, vier jaar na de entree in Halsteren, kwam Tholen op zijn pad. In het Zeeuwse stadje wilde de familie Contant zich voortaan concentreren op koeriersdiensten. Een mooi winkelpand in de Kerkstraat kwam beschikbaar. Voortaan ging Molenaar twee franchisezaken van Familux aansturen, met Jacqueline die zich vooral op Tholen concentreerde. ,,We hebben het altijd samen gedaan, dertig jaar lang.''

Twee zaken dicht bij elkaar had praktische voordelen. ,,We konden snel reageren op vragen van de klant.'' Van elkaar beconcurreren was volgens Molenaar geen sprake. ,,Zeeuwen gaan niet de brug over als ze het in hun eigen omgeving kunnen kopen. Dat was in ieder geval toen zo. Nu is alles aan het vervagen en is ook internet een factor geworden.'' De Thoolse vestiging bleek een schot in de roos. ,,Zeeuwen hebben doorgaans geld te besteden en kiezen graag voor kwaliteit. Wij voerden vooral merkartikelen. Het liep als een trein.” Jacqueline voelde zich thuis tussen de Tholenaren. ,,Een praatje hoorde er daar altijd bij, meer dan in Halsteren.'' Nog een opmerkelijk verschil: ,,De poetsspullen vlogen in Tholen altijd weg.''

Een jaar na de vestiging in Tholen ging de Familux-formule op in Marskramer. Als franchise-ondernemer had Molenaar een grote mate van zelfstandigheid. Personeel, het huurpand, overleg met de gemeentelijke overheid, het was altijd zijn eigen verantwoordelijkheid. ,,Wel lift je mee met de reclame-uitingen van de moederorganisatie.''

In 2007 werd de zaak in Tholen van de hand gedaan. Het huurpand moest nodig worden gerenoveerd. Molenaar vond het te risicovol om veel te investeren, hoewel het stadje groeide als kool. Jacqueline stapte over naar het Halsterse team.

In 2010 volgde een grote verbouwing van het pand dat inmiddels eigendom was geworden. Last van alle ontwikkelingen rondom de supermarkten in Halsteren en de trage besluitvorming van het plan Vogelenzang heeft Molenaar nooit gehad. ,,Het kernwinkelgebied in Halsteren is altijd ingevuld gebleven. Bovendien is er een redelijk compleet aanbod voor de consument. Wat ook telt: het gratis parkeren.''

Drie jaar geleden ging de zaak in de stille verkoop. Zo'n anderhalf jaar geleden kwam het pand in de volle openbaarheid op de markt. Molenaar wilde bewust de tijd nemen om de overdracht op een nette manier af te wikkelen. Zelf is hij 67 jaar, een mooie leeftijd om terug te treden. Jacqueline (64) was het ermee eens. Wel blijft Molenaar tot nader order penningmeester van de Halsterse middenstandsvereniging, zoals hij eerder in Tholen ook tot de kartrekkers behoorde. Wat er verder op hun pad ligt? Molenaar weet het nog niet helemaal. ,,We hebben te weinig tijd gehad voor hobby's. De zaak stond altijd op nummer één.''

In de zomer huurden ze vaak een motorboot, dat wel. Een weekje varen door Nederland, tot in de Kop van Overijssel en Friesland toe. ,,Vanaf het water is alles mooier.''