Dacia Sandero TCe 100 Bifuel (100 pk/74 kW), vanaf €13.790 

Auto’s die vanaf de fabriek een lpg-installatie hebben zijn zeldzaam. Het eigenwijze Dacia gelooft echter nog altijd in autogas en levert de nieuwe Sandero daarom ook als ‘Bifuel’. Er bestaat een andere motorversie (de TCe 90) die alleen benzine lust, maar die is vooral aantrekkelijk wanneer je een automaat wilt. De geteste TCe 100 met lpg-tank is namelijk uitsluitend verkrijgbaar met handgeschakelde zesbak.

Dat is een gemiste kans, maar verder bespaar je wel flink wat geld door deze Bifuel te kiezen. Met het testverbruik van 1:13,7 haal je een krappe 500 kilometer op een tank. Voor lpg betaal je momenteel zo’n 60 cent per liter, dus een volle tank van 40 liter kost zo weinig dat je hem contactloos kunt afrekenen!

De auto zelf is eveneens ronduit voordelig: als Essential kost hij minder dan €14.000 maar vanwege de rijkere uitrusting loont het om voor de geteste Comfort (vanaf €15.390) te kiezen. Met voorzieningen zoals airconditioning, een in hoogte verstelbare bestuurdersstoel (mét armleuning) en een ingebouwd aanraakscherm – met smartphone-koppeling en Apple Carplay – zit je er net iets warmer bij. De stoerder aangeklede Stepway-versie ziet er frisser uit, maar is ook meteen 2400 euro duurder.

De 1,0-liter driecilinder turbomotor voelt overigens voldoende rap, mits je hem wakker houdt bij lagere toeren. Verder is de Sandero ruim en praktisch: met vijf deuren, evenveel zitplaatsen en een zeer bruikbare bagageruimte is hij beduidend inzetbaarder dan – bijvoorbeeld – de vergelijkbaar geprijsde Mitsubishi Space Star. Wel merk je dat Renaults budgetmerk bespaarde op de details. Zo zijn de vloermatten (ook in de bagageruimtevloer) erg dun, blijken diverse kunststofpanelen matig afgewerkt en mist het rijgedrag het raffinement en de stilte van duurdere modellen. 

Plus
+ Lage aanschafprijs.
+ Bovengemiddeld praktisch.
+ Voordelig rijden op autogas.

Min
- Geen automaat mogelijk.
- Afwerking soms te goedkoop.
- Niet de stilste.

Eindcijfer
8,2

Conclusie
Dacia is één van de weinige automerken die nog écht nuchtere gezinsauto’s bouwt voor de krappere beurs: de Sandero doet wat hij belooft, biedt veel waar voor z’n geld en is alleen daarom al het overwegen waard.

Wie een Dacia kiest, rekent niet op de mooiste materialen of het meest verfijnde rijgedrag. Dat biedt de Sandero dan ook niet, maar het is hem snel vergeven dankzij zijn bovengemiddeld geslaagde combinatie van betaalbaarheid, inzetbaarheid, nuttige voorzieningen en redelijk moderne details. Wie veel nieuwe auto voor relatief weinig wil, kan bijna niet aan de Dacia-showroom voorbijgaan.

Tot nu toe kiest ruim 70 procent van de Dacia-kopers voor de ruiger aangeklede Stepway-versies van het merk. In het geval van de Sandero krijg je dan een auto met een iets verhoogd onderstel, een stoerdere vormgeving van onder meer de wielen, een andere motorkap, een gewijzigde voor- en achterzijde én heuse dakrails.

De vorige Sandero was nog leverbaar als stationwagen, die als Logan MCV door het leven ging. In Nederland was die versie buitengewoon populair maar dat geldt niet voor andere landen, dus keert de ruimere variant niet terug. In plaats daarvan werkt Dacia aan een compacte SUV die onder de Duster in het leveringsgamma moet komen. Naar verwachting volgt dat model eind dit jaar.

Dacia heeft een app ontwikkeld waarmee je je smartphone kunt koppelen aan de auto. In de voordeligste versie zit geen ingebouwd scherm, maar bedien je functies zoals multimedia via het scherm van je telefoon. Je kunt beter voor het iets duurdere systeem kiezen dat ‘Media Display’ heet. Dat zit standaard op de Comfort en dan krijg je een keurig ingebouwd scherm met een diameter van 8 inch in het dashboard, maar belangrijker is de aanwezigheid van een slim geplaatste smartphonehouder op het dashboard en de mogelijkheid om Apple Carplay te gebruiken. Deze optie maakt het overbodig om de fabrieksnavigatie ter waarde van 395 euro (en de bijbehorende kaart voor Europa, nog eens 95 euro) los aan te vinken, waardoor je geld bespaart.

Dat een Dacia een auto is voor praktisch ingesteld mensen, blijkt wel uit het grote aantal slim geplaatste haakjes in de auto. In de achterbak kun je op diverse punten tassen ophangen en ook in de voetenruimte van de voorpassagier zit een haakje voor bijvoorbeeld een tas of een afvalzakje. Kleine slimmigheden waar je in de praktijk vaak blij van wordt.

Des te spijtiger is het dat Dacia geen in hoogte verstelbare bagageruimtevloer levert in de Sandero. Die voorziening bestaat wel, maar vreemd genoeg alleen in de duurste Sandero Stepway in Comfort-uitvoering. En dan nog kost hij 95 euro extra. Jammer, want in de basis heeft de Sandero een flinke tildrempel: de bodem ligt veel lager dan de drempel van de bagageruimte, waardoor je zware spullen niet eenvoudig naar binnen kunt schuiven.

Een handige voorziening is de achterbankleuning die in twee ongelijke delen neer te klappen is. Dat lijkt de gewoonste zaak van de wereld, maar niet bij Dacia. In de recent geïntroduceerde, elektrische Dacia Spring is de leuning bijvoorbeeld niet deelbaar.

Opvallend is hoe Dacia-interieurs heel voorzichtig beter en mooier worden. Nog altijd is de Sandero eenvoudig vanbinnen, maar de Comfort-uitvoering biedt zowaar een randje textiel op het dashboard. Uitgesproken frivool wordt het niet, maar dit is beter dan een saai geheel van keihard grijs plastic. Daarbij is de indeling van de werkplek logisch, duidelijk en overzichtelijk.

De 1,0-liter driecilinder turbomotor in de geteste TCe 100 is redelijk vlot, maar vertoont een wat opmerkelijk karakter. Als je vlot opschakelt zodra de schakelindicator dat aangeeft, dan zakt de motor vrij ver in z’n toeren waardoor hij elke keer na het opschakelen weer wat kracht moet opbouwen. Daardoor heb je na het schakelmoment elke keer een klein dipje, dat je zelf moet opvangen door wat meer gas te geven. Dit rijdt niet altijd even soepel. 

De standaarduitrusting van de Sandero Essential is redelijk, met onder meer gordijn-airbags, cruise-control met snelheidsbegrenzer, een radio met slechts twee speakers, een USB-poort in het dashboard en centrale portiervergrendeling met afstandsbediening. Ook is er een licht- en regensensor aanwezig, maar een in hoogte en diepte verstelbaar stuurwiel kan er helaas niet af, net als elektrische ramen en buitenspiegels. Qua uitstraling houdt deze versie het bovendien karig, met zwarte kunststof spiegelkappen, niet-gespoten handgrepen en simpele plastic wieldeksels. De geteste Comfort (vanaf €15.390) is aanzienlijk rijker uitgerust met onder meer airco, een in hoogte verstelbare bestuurdersstoel (mét armleuning) en een ingebouwd aanraakscherm met smartphone-koppeling en Apple Carplay. 

In ons uitgebreide dossier Autotest vind je alle eerder verschenen tests.