Platforms voor elektrische auto's: zoek de verschillen

Hoewel auto’s er van buiten anders uitzien, hebben ze vaak dezelfde onderkant. Het chassis, de wielbasis en de plaatsing van het stuur- en de stoelposities zijn hetzelfde en dat geldt vaak ook voor de verbrandingsmotor. Zo’n gedeeld platform is efficiënter voor het productieproces en bespaart kosten, er zijn minder verschillende onderdelen nodig en het onderstel hoeft niet voor ieder model afzonderlijk te worden ontwikkeld. Een minpunt is dat auto’s wat meer op elkaar gaan lijken en dus minder exclusief worden.

De huidige generatie elektrische auto’s is grofweg onder te verdelen in drie verschillende platforms: een omgebouwde benzineauto, een hybride platform dat voor alle varianten geschikt is (inclusief de combinatie benzine- en elektromotor) én een compleet nieuw ontworpen platform dat speciaal ontwikkeld is voor een volledig elektrische auto.

Voorbeeld: Volkswagen e-Golf (2014-2020)

Autofabrikanten hebben haast om elektrische modellen op de markt te brengen, enerzijds door de toegenomen vraag, maar anderzijds vanwege strengere emissieregels. Een geoptimaliseerd ontwerp ontwikkelen kost miljarden euro’s en vele jaren tijd, en vereist het ombouwen van fabrieken ten koste van de bestaande auto’s. Een simpele methode is dan om een bestaand model om te bouwen en te voorzien van accu’s, een elektromotor en de bijbehorende elektronica. Voor de consument voelt dit bovendien vertrouwd aan, doordat de auto er bijna hetzelfde uitziet als een niet-elektrisch model. Het grootste nadeel is dat de ruimte voor accu’s zeer beperkt is, waardoor deze modellen lastig kunnen concurreren met auto’s die wel geoptimaliseerd zijn.

Voorbeeld: Volvo XC40 Recharge P8

Een zogenaamd hybride platform betreft een auto waarbij tijdens het ontwerp rekening is gehouden met zowel een verbrandingsmotor als een elektromotor met accu. Er zijn dus twee versies die er van buiten vrijwel hetzelfde uitzien, of drie versies als we een plug-inhybride meerekenen. Bij een EV betekent dit dat de accu in de bodem is verwerkt, wat zowel wat ruimte als wat wegligging betreft het beste is.

Een hybride platform is enerzijds een goed compromis, maar anderzijds geen optimaal ontwerp. Een compleet nieuw model ontwikkelen kost veel tijd en geld, en dus besluiten veel automakers hun bestaande platforms voor benzineauto’s aan te passen en ook geschikt te maken voor een elektrische aandrijflijn. De voornaamste verandering is de plaatsing van de accucellen in de bodemplaat en de rest van het chassis daarop aan te passen. De rest blijft redelijk hetzelfde, los van een andere afstemming van de veren en dempers in verband met het gewicht, waarbij nog steeds rekening wordt gehouden met een grote verbrandingsmotor onder de motorkap. Een optimaal ontwerp is dit daardoor niet.

Voorbeelden: Tesla Model 3, Volkswagen ID.3 en ID.4

Het derde platform is van de grond af ontworpen voor elektrische auto’s. Bij dit ontwerp wordt dus geen rekening gehouden met een verbrandingsmotor en dat is te merken aan de plaatsing van de wielen, de motorkap, de binnenruimte en de stroomlijning. De accu wordt in de bodem geplaatst. Daar is veel ruimte en dit komt de wegligging ten goede. Vaak is de accu modulair opgebouwd, zodat een platform geschikt is voor meer of minder accucellen. Er kunnen daardoor verschillende uitvoeringen en varianten op hetzelfde platform gebouwd worden. Het is vrij kostbaar om een nieuw platform speciaal voor EV’s te ontwikkelen, omdat rekening moet worden gehouden met verschillende maten en modellen, en het ontwerp in alle wereldmarkten moet worden goedgekeurd. Bij een ontwerpfout kan het gebeuren dat miljoenen auto’s moeten worden teruggeroepen, in plaats van slechts één model.

Op de site van Tweakers staat nog veel meer informatie over deze platforms, je kan ze daar vergelijken in een overzicht en ook worden de automodellen die hierop gebaseerd zijn verder geanalyseerd. Klik hier om naar het artikel te gaan.