Ronnie O’Sullivan is een wonderkind, enfant terrible, cultheld en multitalent ineen

Door Rik Spekenbrink

De haat-liefdeverhouding die Ronnie O’Sullivan heeft met het WK snooker, staat misschien wel symbool voor alle tegenstrijdigheden in zijn leven. Het toernooi haalt het slechtste in hem naar boven, zei de Engelsman maandagavond, niet voor het eerst overigens. Onder hoogspanning in snookermekka The Crucible in Sheffield kan hij licht ontvlambaar worden. Ook dit jaar kreeg hij een onderzoek aan zijn broek voor een obsceen gebaar in de tweede ronde, en in de finale escaleerde een ruzie met de Belgische arbiter op een haar na. De incidenten kunnen worden toegevoegd aan een ellenlange rij. Tegelijkertijd is het WK het enige toernooi dat er nog toe doet voor O’Sullivan. En waar hij, als hoofd en hart het willen, zijn beste spel op het laken legt. Met zijn zevende wereldtitel - 21 jaar na zijn eerste - deelt hij het record nu met die andere legende, Stephen Hendry.