Als ouwe knar kun je altijd nog aan walking football doen

Een koprol maken, zonder na te denken op een trampoline springen, ondersteboven op de bank hangen tijdens het tv kijken; wanneer stop je daar eigenlijk mee? Wanneer ik nu die koprol probeer, ben ik duizelig. Ik durf geen salto op de trampo. En van de duikplank ben ik ook al in geen jaren meer geweest.

Jammer. Je verliest de onbevangenheid in bewegen en uiteindelijk word je steeds voorzichtiger. En dan ben je ineens 65, sport je niet meer, koop je een elektrische fiets en sta je in je aangepaste (peperdure) douchecabine zonder hoge instap. Gaandeweg word je stijver en strammer. Je kent verhalen van mensen waarbij de ellende begon met een gebroken heup. Dus je kijkt wel uit. Je moet nog langer mee.

En hier zit dus iets vreemds: mensen willen graag lekker lang leven, genieten van hun vrije tijd en de kleinkinderen, maar met diezelfde kleinkinderen spelen en rondrennen: ho maar. Daar is de conditie niet meer naar.

En met het stoppen met sporten, stopte ook het samen bewegen, samen winnen, samen in de kantine iets drinken.

En daarom, heren op leeftijd, is er nu walking football. Voor alle ouwe knarren die nog graag bij een team willen horen. Niet om als een dolle stier achter die bal aan te rennen, maar om er samen tegenaan te gaan. En ja, wie weet krijg je een keer een schop tegen je schenen. Of val je ongelukkig. Maar is dat echt zo erg? Weegt de kameraadschap, het bewegen en dat kopje koffie samen niet op tegen eventuele ongemakken?

Sjaak Swart is alvast begonnen. In het oranje shirt van het nationale elftal, in Engeland. Het leverde schitterende beelden op. Een stel bloedfanatieke grijze koppen die hun uiterste best deden om niet te rennen, maar het stuk voor stuk wel wilden. Dus het walken werd draven. Er werd geduwd en getrokken. Er was discussie met de scheids en er waren rare valpartijen. Er was van alles dat niet klopte, maar deze fitte opa’s hadden plezier. Die slaan elkaar na afloop vast lachend op de schouders. En staan straks gewoon in hun Speedo op de hoge duikplank. Lekker onbevangen te zijn.