Verslag doen van een explosie: ‘Hier móet je als regionale krant bij zijn’

Het is donderdagavond iets na negenen, als chef nieuwsdienst Ab van der Sluis Cornelleke belt. Het is dan net duidelijk hoe groot de calamiteit is, waar zijn pieper enkele minuten eerder voor is afgegaan. ,,Ik ben er meteen naartoe gegaan. De explosie vond plaats in een flat, dus veel mensen hebben er iets van meegekregen en iedereen wil weten aan de hand is”, vertelt Cornelleke. ,,Daarom is het van belang om er als krant bij te zijn.”

Als ze arriveert, komt de rook nog uit de ramen en is de brandweer volop aan het blussen. Tijd om rustig toe te kijken, heeft Cornelleke op dit tijdstip van de dag niet meer. De krant moet naar de drukker en de deadline nadert. Dus probeert de PZC-journaliste zo snel mogelijk te achterhalen wat er is gebeurd. ,,Ik ben meteen gaan rondvragen bij de mensen die stonden toe te kijken: ‘Wat hebben jullie meegekregen?’. Iedereen sprak over een enorme knal. ‘Het leek wel een bom’, zei zelfs iemand.”

Lees: Ontploffing blaast raamkozijnen Vlissingse flat twintig meter weg, één dode: ‘Het leek wel een bom’

Cornelleke voorziet collega Timo van de Kasteele, die vanuit huis de website bijwerkt, steeds van informatie. ,,Zodra ik iets zag, of hoorde, appte ik hem en verwerkte hij het in een online artikel. Zodat we heel snel informatie konden delen”, legt ze uit. Dat zijn in eerste instantie vooral quotes van omwonenden en toeschouwers. De belangrijkste vraag blijft namelijk tot het allerlaatste moment onbeantwoord: ,,‘Zijn er slachtoffers?', wilden we weten. De officier van dienst kon daar lange tijd geen duidelijkheid over geven.”

Tot de pers om kwart voor elf ’s avonds wordt ingelicht dat er één dode is gevallen en vijf gewonden. Dat een aantal bewoners is geëvacueerd en elders is ondergebracht om de nacht door te brengen. ,,Natuurlijk had ik gezien dat er mensen met hoogwerkers uit hun huis waren gehaald. En ik kon me niet voorstellen dat ze die nacht nog terug zouden mogen. Maar dat wil je toch zeker weten, voor je het in de krant zet. Datzelfde geldt voor het dodelijke slachtoffer. Zoiets kun je niet opschrijven, zolang het niet honderd procent zeker is”, legt de verslaggever uit.

Precies op het moment van de deadline slaagt Cornelleke erin om de belangrijkste informatie door te sturen naar de krant. ,,Jammer genoeg nét te laat voor de Zeeuws-Vlaamse editie van PZC, maar gelukkig nog op tijd voor alle andere katernen. Dat is een van de voordelen van verslag doen op locatie: ik kon de woordvoerder meteen aanschieten. Anders waren we nooit op tijd geweest om deze details nog in de krant van de volgende dag te brengen. Bovendien heb ik nu alles met eigen ogen gezien”, vertelt ze.

Behalve verslaggever Cornelleke wordt persfotograaf Dirk-Jan Gjeltema van de bank gebeld. ,,Ik ben gelijk de auto in gestapt. De brandweerwagen haalde mij onderweg in, dus daar kon ik mooi achteraan rijden. Met mijn pershesje en politieperskaart kon ik eenmaal op de locatie voorbij de politielinten. Natuurlijk zorgde ik ervoor dat de hulpverleners hun werk konden doen - dat ik ze niet voor de voeten liep. Maar zo was ik net iets vrijer om het verhaal in beeld te vangen”, aldus Dirk-Jan.

Wat de fotograaf deze avond probeerde te vertellen met zijn foto? ,,Dat het een groot incident was. Met veel brandweer, ambulances, politie. En tegelijkertijd wilde ik natuurlijk laten zien wat er is gebeurd: de explosie in die flat. Dat probeer ik allemaal in één beeld te vangen. In één foto moet je dat hele verhaal kunnen vertellen. Dus als ik zie dat er iets gebeurt, maak ik meteen een foto. Pas achteraf kijk ik welke beelden bruikbaar zijn en welke niet. Daarbij houd ik ook rekening met de slachtoffers. Die probeer ik uit respect nooit in beeld te brengen.”

Het selecteren van de foto's gebeurt in dit geval live vanaf de locatie. De deadline hijgt ook Dirk-Jan in de nek, dus is het zaak dat hij de beelden zo snel mogelijk naar de krant stuurt. ,,Gelukkig kan ik de foto’s tegenwoordig vanaf mijn camera op telefoon overzetten en zo kon ik ze meteen doorsturen naar de redactie. Zo konden ze nog mooi mee in de krant van de volgende dag”, aldus de fotograaf.

Na een hectische avond keren Cornelleke en Dirk-Jan de volgende dag nog eens terug voor een zogenaamde ‘follow-up’. ,,We wilden optekenen hoe de buurt de explosie beleefd had en vroegen ons af of omwonenden iets wisten over een eventuele oorzaak en het slachtoffer. Daarover was nog veel onduidelijk en er gingen zelfs verkeerde geruchten rond”, vertelt de verslaggeefster.

Tijdens haar zoektocht krijgt Cornelleke te horen dat in het betreffende appartement een man woonde die beademd werd met een grote zuurstoffles. ,,Meerdere mensen benoemden dat als een opvallend feit. Daarom heb ik besloten het met een slag om de arm op te schrijven in het stuk, ook al kon op dat moment niemand bevestigen dat dit verband hield met de explosie”, aldus de PZC-journaliste. Inmiddels is uit onderzoek van de Veiligheidsregio gebleken dat dit inderdaad de explosie heeft veroorzaakt.

Ook komt Cornelleke tijdens haar tweede bezoek aan de Hogeweg Roy Berens tegen, een man die mensen uit de brandende flat heeft gehaald. ,,Dat was een beetje een toevalstreffer. Hij stond buiten naar het appartement te kijken toen ik aankwam. Dus ik sprak hem aan en zo vertelde hij dat hij net na de explosie naar binnen is gerend om mensen te redden. Hij was nog steeds een beetje in shock en zijn vriendin, die de vlammen uit het pand zag schieten, ook”, vertelt ze.

,,De reden dat wij dan mensen aanspreken over zo’n gebeurtenis? Om nog beter te kunnen beschrijven wat er is gebeurd en hoe erg het was. Dat zegt veel meer dan alleen de losse feiten. Je wil laten zien wat mensen bezighoudt. Dit is het gesprek van de dag, daar moet je als regionale krant bij zijn. Je moet antwoorden geven op de vragen die mensen hebben.” Om die reden schreef ook collega Wendy de Jong nog enkele follow-ups. Onder andere over de terugkeer van enkele bewoners en de uitkomsten van het onderzoek door de Veiligheidsregio.