Dat ik presentator ben van de PZC Voetbal Vodcast, de wekelijkse talkshow over het Zeeuwse amateurvoetbal, is niet verwonderlijk: ik kom uit een echte sportfamilie. De PZC is voor mij dé nieuwsbron voor wat er in de regio gebeurt op sportgebied. En dat is veel; Zeeland kent een vitaal sportverenigingsleven.

Het algemene nieuws volg ik via verschillende nieuwssites, de artikelen in de PZC hebben een aanvullende meerwaarde. Vooral de persoonlijke insteek vind ik prettig. Daardoor krijg je een inkijkje in de ‘achterkant’ van het nieuws. Bijzonder vond ik het verhaal over het dilemma van de GGZ-verplegers van Thijs H., de man die wordt verdacht van het doodsteken van drie wandelaars. Ze wisten dat hun patiënt iets vreselijks had gedaan, maar mochten daarmee vanwege hun beroepsgeheim niet naar buiten treden. Zo’n verhaal zet je aan het denken.

Door social media als YouTube kijk ik bijna geen televisie meer. Maar omdat ik werkzaam ben in de media, wil ik op de hoogte zijn van wat er speelt in medialand. Angela de Jong legt in haar column altijd de vinger op zere plekken, en zwengelt ook discussies aan. 

Sowieso ben ik erg blij met de columns in de PZC: hierdoor krijg je een persoonlijke visie op gebeurtenissen. Ik smul van de sportcolumn van Hugo Borst, hij heeft zo’n verrassende pen. Vaak denk je: schrijft hij dit nu écht? Maar doordat je hem kent door zijn optreden in de media, weet je dat hij het sarcastisch bedoelt en komt hij ermee weg.

Onmisbaar voor mij is ook de column van Barry van der Hooft, die scherp en kundig schrijft over het Zeeuwse voetbal. En natuurlijk die van Willem van Hanegem, met wie ik het vaak hartgrondig oneens ben. Maar dan is er altijd een familielid die hem juist wél gelijk geeft, wat dan vanzelfsprekend de nodige gespreksstof oplevert. Je komt tenslotte uit een sportfamilie of niet…

Niets heerlijker dan ’s ochtends uitgebreid de krant te lezen. Even rust. We hebben het in de wereld met z’n allen al zo druk. Ik ben dol op de stripjes en de woensdagpuzzel, maar waar het me echt om gaat is het regionale nieuws. De PZC schrijft daar gedegener over dan wat je op lokale nieuwssites kunt lezen. Het bericht van een Syrische terreurverdachte, die werd opgepakt in Kapelle, vond ik heftig – een aardige vent die lid was van de plaatselijke voetbalclub, maar verdacht wordt van de vreselijkste dingen. Geen leuk nieuws, maar ik wil op de hoogte zijn wat er speelt in mijn directe woonomgeving.

De PZC bericht uitstekend over lokale aangelegenheden, soms ook heel praktisch. Als er iemand in Yerseke in het drijfzand is gezakt, is dat voor ouders met kinderen belangrijk om te weten. Fijn is dat de krant ‘de mens’ zoekt achter het nieuws. Ik vind het mooi om te lezen hoe een gehandicapte jongen met bepaalde aanpassingen toch zijn eindexamen kan doen. Of ik leer door een helder interview de Zeeuwse schrijfster Franca Treur beter kennen.

De samenleving is zo individualistisch. Dat maakt dat ik me verbonden wil voelen met waar ik leef. Zeeland wordt weggezet als de provincie waar je vakantie kunt vieren, maar waar verder niet veel bijzonders gebeurt. Het tegendeel is waar. Zeeuwen willen dit uitdragen, zo van jongens, je kunt hier écht heel veel. De krant speelt daarin een verbindende rol. 

Regionale ziekenhuizen moesten de afgelopen jaren fuseren, wat in Zeeland tot felle discussie heeft geleid. Zorgafdelingen werden samengevoegd, waardoor de aanrijtijden zijn toegenomen en mensen bang zijn in noodgevallen het ziekenhuis niet op tijd te halen. Voor veel mensen in de provincie zijn dit prangende zaken. Daarover blijf je door de PZC goed geïnformeerd.

Soms word ik ook blij van het nieuws. Een vrouw van 103 die voor het eerst gaat paardrijden, dat vind ik hartstikke leuk om te lezen. Dit is de PZC voor mij ten voeten uit: persoonlijk en dichtbij.

Als ik achter mijn krantje kruip, heb ik veel nieuws al gelezen op pzc.nl en nieuwssites als nu.nl. Maar in de papieren krant lees ik de artikelen waar dieper op onderwerpen wordt ingegaan. Ik vind het mooi dat de PZC vooral de mensen om wie het gaat aan het woord laat. Met die persoonlijke insteek blijf ik op de hoogte van wat er speelt en voel ik me betrokken bij mijn directe leefomgeving.

Ik ben orthopedagoog en speciaal geïnteresseerd in nieuws over het onderwijs. In de begeleiding van ouders en kinderen haal ik wel eens voorbeelden aan die ik uit de krant heb gehaald.

Naast de brede onderwerpkeuze in de krant staat er een heel online aanbod tot je beschikking. Ik luister naar podcasts over voetbal als aanvulling op het regionale sportnieuws, en ik kijk naar de live gestreamde Ochtend Show to go. Lekker met een kopje thee erbij, heerlijk ontspannen.

Ik ben graag actief bezig en beslis aan de hand van de zomertips wat ik ga doen als het mooi weer is en ik vrij ben: er is altijd wel ergens een leuk marktje of gezellig event. Maar daar moet je maar net van op de hoogte zijn, en dankzij de PZC ben ik dat.

Als er verkiezingen voor de deur staan, maak ik graag gebruik van PZC’s kieswijzer. Reuze handig, want ik heb geen vaste partij en kijk per verkiezing met welk programma ik het ’t meest eens ben. Soms stem ik strategisch, omdat ik door wat ik in de krant lees zeker weet dat een bepaalde partij echt níét in het zadel mag worden geholpen.

Columnist Özcan Akyol laat zien hoe je kritisch kunt zijn op de hele samenleving, zonder te denken vanuit een bepaalde achtergrond of bevolkingsgroep. Mooi dat hij iedereen betrekt in het grote maatschappelijke plaatje. Hij sprak laatst in een column over het feit dat alles in Nederland op de Randstad is gericht. Hij riep op om andere provincies niet uit te vlakken. Daar voelde ik me als Zeeuw enorm door aangesproken.